به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ علی اکبر رحیم فر در یادداشتی نوشت:در آستانه سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در داخل و خارج از کشور صحبت هایی از رفراندوم شده اپوزیسیون نظام از سالهای اول انقلاب تاکنون همواره سعی بر القاء بحران و خواستار برگزاری رفراندوم برای تغییر حکومت داشته اند و حتی  برخی ریس جمهور ها و مقامات در مورد موضوعات مختلفی پیشنهاد برگزاری رفراندوم را داشته اند حسن روحانی که قبلا هم در مواردی پیشنهاد رفراندوم را داشته بود در سخنان تازه اش با اشاره به رد صلاحیت ها از سوی شورای نگهبان و اختلافات جناح های سیاسی از رفراندوم سخن گفته , این در حالیست که مردم ایران در راهپیمایی تماشایی ۲۲ بهمن با حضور گسترده بنوعی رفراندوم حمایت از نظام را برگزار کردند . در مورد انتخابات هم هنوز برای قضاوت زود است و یکسال دیگر تا انتخابات اتی وقت هست بسیاری از منتقدین شورای نگهبان از جمله حسن روحانی از فیلتر همین شورای نگهبان عبور کرده اند و هرچند که عملکرد شورای نگهبان قابل انتقاد است و دارای اشکالات و تنگ نظراتی گاها است اما چنان بحرانی نیست که نیاز به برگزاری رفراندوم باشد . از سویی دیگر ریس جمهور مسول اجرای قانون اساسی و پاسداشت ان است و اگر ریس جمهور بخوبی به وظایفش عمل کند و به موقع نظارت و تذکر قانون اساسی داشته باشد و یا در زیر مجموعه اش اجازه نقض قانون را ندهد همچنین در بکارگیری نیروهای مختلف از سلایق مختلف در مجموعه اجرایی دولت تنگ نظری و انحصار طلبی نداشته باشد و از حقوق شهروندی و ازادیهای سیاسی گروهها و اقوام مختلف در زیر مجموعه تحت نظر ریس جمهور دفاع کند بسیاری از مشکلات موجود حل خواهند شد . اما بنظر میرسد رئیس جمهور برای فرار از پاسخگویی به بحث های فرعی روی آورده تا سایه افکند بر مشکلات اقتصادی و عملکرد ضعیف دولت و سرگرم کردن افکار عمومی به بحث های بی نتیجه  تا بی تدبیری های دولت تدبیر و امید دیده نشوند. در مورد اختلافات جناح های سیاسی و احزاب قطعا گفتگو بهترین و تنها راه حل است اما برخی وقتها مواضعی از برخی فعالین سیاسی دیده میشود که هم تعجب اور است و هم ناقض دیدگاهها و ادعاهای خودشان است مثلا یکی از فعالین اصلاح طلب از گفتگو برای حل اختلافات سیاسی سخن گفته و مدعی شده که اصلاح طلبان باید با سپاه گفتگو کنند و این یعنی برسمیت شناختن فعالیت های سیاسی سپاه انهم در حد و اندازه یک حزب و یا جناح سیاسی . جدا از این تناقضات جناح های سیاسی کشور چنان انسجام و وحدت و یکپارچگی مواضع و برنامه ایی ندارند که بخواهند نمایندگان خاص و مشخصی را برای گفتگو مشخص کنند . بنابراین کلی گویی ها هیچ نتیجه مثبتی را در پی نخواهد داشت و توجه به احزاب و تقویت احزاب بهترین راه برای پیش زمینه و بستر سازی برای هرنوع گفتگو می باشد .