به گزارش چهار فصل به نقل از سایت مردم استان (ک و ب)- مرتضی رستگار فر؛ «هرجایی که مردمان عافیت طلب و راحت طلب در وسط میدان مبارزه جایی برای خود باز نمی کنند و خطر پذیری نمی کنند انسانهای مومن و مبارز را به تندی و افراطی گری متهم می کنند. مقام معظم رهبری ۱۴ خرداد ۱۳۹۲»

در یکی دو هفته اخیر دو برنامه تحت عنوان پرسش و پاسخ مسولین استانی با دانشجویان برگزار شد ، هر چند فی النفسه حضور مسئولین در میان مردم خصوصا قشر دانشجو واجب عقلی است ، اما این نوع حضور و نوع پاسخگویی است که نشان دهنده میزان خدمت و جامه عمل پوشاندن به وعده های داده شده قبل از تکیه بر صندلی مسولیتی است.

از نخستین حضور غلام محمد زارعی نماینده بویراحمد و دنا در مجلس شورای اسلامی در میان قشر دانشگاهی به بهانه ۱۶ آذر روز دانشجو که به صورت پرسش و پاسخ برگزار شد تا نخستین حضور مهندس خادمی استاندار اعتدال گرای کهگیلویه و بویراحمد تحت عنوان وحدت حوزه و دانشگاه و پاسخگویی به طلاب و دانشجویان حاضر در جلسه چند نکته قابل تأمل است که در این نوشته کوتاه به آن پرداخته می شود:

زارعی به عنوان نخستین تجربه پاسخگویی اش پا به محیطی می گذارد که جنس مطالبات نه تنها محصور به سوالات صنفی نیست بلکه از مسائل بین المللی همانند مسأله خلیج فارس و جزایر سه گانه و مسائل کلان و ملی همانند فتنه ۸۸ نیز از وی سوال می شود ، وی همانند سایر مسئولین ، خلیج فارس را خلیج همیشه فارس و حق ایران بر جزایر سه گانه را حقی انکار ناپذیر می نامد ، اما در بحث فتنه موضع سکوت اختیار می کند.

دانشجویان سوال کننده که اکثر قریب به اتفاق در انتخابات گذشته به گفته خودشان نام زارعی روی تعرفه رأیشان حک شده به عنوان یک منتقد پشت تریبون قرار می گیرند و از عملکرد وی در مجلس و استان مطالبه گری می کنند ، « دلیل عملکرد ضعیف شما در مجلس چیست به گونه ای که باید به نمره انضباط شما در مجلس ۲۰ داد؟ دلیل انتصابات فامیلی شما چیست و چرا همه مدیران منتصب به شما از سررود شمالی و طایفه ای خاص انتخاب می شوند؟ به عنوان یک زن که به شما رای دادم ، نیمی از ۸۰ هزار رای شما زن بود چرا در نخستین کنفرانس خبری خود در پاسخ به خبرنگار خبرگزاری زنان که از برنامه های شما در حوزه زنان سوال کرد پاسخ من متولی بخش زنان نیستم را دادی؟ …..» این بخشی از سوالات چالش برانگیزی بود که لیدرهای نماینده مردم را به واکنش و هو کشیدن وا می داشت  و به مثابه یک شوک به زارعی وارد می شد که اکثر سوالات را بدون پاسخ رد و یا لااقل پاسخی در حد و اندازه های شعارهای تبلیغاتی گذار از آنها عبور کرده و دانشجویان را متهم به افراطی گری ، سیاسی کاری و خط گرفتن از بیرون کرد.

مهندس خادمی استاندار دولت اعتدال گرای روحانی که با رأی ۵۰٫۷ درصدی بر صندلی ریاست جمهور تکیه داد نیز که نخستین حضور در جمعی آن هم از جنس دانشجویی را تجربه می کند در مقابل انبوه سوالات دانشجویانی سکوت را بر پاسخ ترجیح می دهد به گونه ای که برخی حاضرین در گفتگو با قبس وی را یک شنونده خوب توصیف کردند ، سوالات دانشجویان دانشگاه آزاد هم شباهت خاص با سوالات دانشجویان دانشگاه یاسوج داشت مشتی از خرواری نارضایتی مردم از مسئولین در برخی حوزه ها بود «موضع شما نسبت به طایفه گرایی و سهم خواهی نمایندگان استان در انتخاب مدیران استان چه بوده و چه خواهد بود؟ جایگاه ۴۹٫۳ درصدی مردمی که به دولت اعتدال رای نداده اند در پست های دولتی کجاست و نسبت انتصابات دولت در کشور و استان با اعتدال چیست؟ چرا در انتخاب مدیران استانی از کسانی استفاده شده است که در فتنه سال ۸۸ در زندان بوده اند و پرونده امنیتی دارند؟  چه بر سر طرح ای مصوب دولت قبلی  در استان و کشور خواهد آمد؟….»

خادمی نیز همانند زارعی با متهم ساختن دانشجویان آنها را به افراطی گری و خط گرفتن از بیرون جهت اغتشاش در جلسه متهم می کند و شانه خود را از بار پاسخگویی خالی می کند تا جای این سوال باقی بماند که جایگاه پاسخگویی در میان مسئولین استان کجاست و چه نوع سوالی و از چه جنسی باید پرسید تا متهم به افراطی و باند بازی و …. نشویم و چگونه است که مقام معظم رهبری در باب مطالبه گری می گویند «جوان باید مطالبه کند» که البته میتوان این فرموده ی ارزشمند در رابطه با جوانان را به تمامی اقشار مردم یک جامعه تعمیم داد و این نکته را از این فرمایش برداشت کرد که،مطالبه  خواسته ها و نیازمندی ها امری حیاتی و سرنوشت ساز میباشد و بر همگان و به ویژه بر جوانان یک جامعه که نسبت به سایر اقشار جامعه سهم بیشتری از مشکلات و دغدغه ها را به خود اختصاص میدهند،واجب است تا حقوق قانونی خویش را از مسئولین ذی ربط مطالبه کرده و در جهت رسیدن به آن ها تلاش نمایند.

باید به این مسئله توجه داشت که اگر جامعه ای بخواهد در وضعیت نامعلوم حاکم بر قرن ۲۱،قرن به اوج رسیدن توانمندی های بشری و سر بر آوردن قدرت های بزرگ،در حوزه های مختلف به خود کفایی رسیده و به نوعی به هیچ قدرتی وابسته نباشد،باید همواره به پویایی و نشاط جامعه توجه داشته باشد،و این امر مستلزم تلاش و فعالیت شبانه روزی مسئولین و پیگیری و نظارت مردم بر فعالیت های آنان میباشد.

در جامعه ای که مسئولینش کارشکن و مردمانش بی توجه به حقوق خویش باشند،نباید انتظار آبادی و توسعه را داشت،و همواره باید در چنین جامعه ای شاهد مشکلات فراوانی هم چون؛بیکاری ،فقر ،عدم توسعه ی صنعتی،مشکلات بهداشتی و ده ها معضل دیگر بود.

اگر مردم جامعه ای مطالبه گری را به معنای واقعی کلمه آموخته و بدان عمل کنند،هیچ مسئولی را در هیچ سطحی از جامعه  نخواهیم یافت که در جهت آبادانی جامعه و رفع مشکلات آن فعالیت ننماید،چرا که آنان همواره این احساس را با خود به همراه خواهند داشت که فعالیت ها و اعمال ایشان به عنوان مسئولین جامعه ای چه کوچک و چه بزرگ،زیر ذره بین موشکافانه ی مردم،مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته و باید در قبال کاستی ها و سستی های موجود و کارشکنی های خویش در رابطه با حقوق مردم جواب گوی آنان باشند.مردمی که توانایی مطالبه ی حقوق خویش از مسئولین محلی و کشوری را داشته باشند همواره در جامعه ای آباد و کم دغدغه و به دور از هر گونه معضلات اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی و … زندگی خواهند کرد و در چنین جامعه ای که اعضای آن همواره پیگیر خواسته های قانونیشان باشند و هیچ گاه از حقوق خویش نگذرند،شاهد کارشکنی و عدم انجام وظایف از سوی مسئولینی که مهم ترین و اصلی ترین وظیفه شان،ایجاد جامعه ای ایده آل و بی دغدغه میباشد،نخواهیم بود، این امر باعث خواهد شد تا تک تک نهاد های تصمیم گیری و اجرایی آن جامعه که میتواند در سطحی بزرگ به عنوان یک کشور و یا در سطحی کوچک به عنوان یک استان یا شهر باشد،تلاش برای آسایش و رفاه مردم را سرلوحه ی امور خویش قرار داده و جامعه را آن طور که باید برای زندگی مردم ساخته و آماده کنند و به کوچکترین درخواست مردم البته در چارچوب قانون جوابی قانع کننده و به دور از هرگونه کارشکنی دهند.