به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «چهارفصل» این روزها شهرستان بهمئی شاهد داستانی است که اشک را بر چشم و حیرت را بر دل هر شنونده‌ای می‌نشاند؛ روایتی که مرز میان واقعیت و قصه را در هم می‌شکند. آذرماه ۱۳۸۵، «فرشته» از بهمئی برای تولد نخستین فرزند خود راهی بیمارستان بهبهان شد. همزمان، زوجی از تهران که برای گردش به جنوب آمده بودند، در همان اتاق بیمارستان لحظه زایمان را تجربه کردند.

اما سرنوشت برای مادر تهرانی، خاکستری رقم خورد؛ نوزاد او تنها چند ساعت بعد از تولد جان باخت. در این میان، مادربزرگ خانواده تهرانی، با سوءاستفاده از غفلت پرسنل و در اقدامی که بعدها زندگی سه خانواده را دگرگون کرد، دستبند مشخصات نوزادان را عوض کرد: فرزند زنده فرشته به پدر و مادر تهرانی داده شد و نوزاد بی‌جان، به آغوش مادر بهمئی بازگشت.

بی‌خبر از حقیقت، خانواده تهرانی نوزاد را همانند گوهر نایاب پرورش دادند؛ پسری که بعدها به نخبه‌ای علمی تبدیل شد و در رشته دندان‌پزشکی دانشگاهی معتبر در آلمان پذیرفته شد. سال‌ها گذشت تا آن مادربزرگ، در بستر مرگ، راز خود را آشکار کرد و خانواده را در بهتی عمیق فرو برد: پسرشان، فرزند آن‌ها نیست.

تنها سرنخ‌ها، نام «فرشته» و شهر «بهبهان» بود. جوان جستجوگر، چهار سال تمام شهر به شهر و دیار به دیار، رد مادر گمشده‌اش را گرفت. سرانجام، دی‌ان‌ای گواهی داد که او پسر آیت جوخی و فرشته از شهرستان بهمئی است.

اکنون، در آستانه دیداری که بوی آشتی با سرنوشت می‌دهد، دکتر حمید آماده است تا از برلین به خاک مادری بازگردد که ۲۰ سال در انتظارش بود. دیداری که شاید تنها در فیلم‌ها شبیهش را دیده باشیم، این روزها در جنوب ایران رقم می‌خورد.