به گزارش چهارفصل یکی از دلایلی که طالبان با یک سرعت غیرقابل‌تصور و بسیار سریع و شگفت‌انگیز بخش‌های بسیاری از افغانستان را در اختیار خودش گرفته، عدم انگیزه مقابله توسط نیروهای پلیس، ارتش و نیروهای دولتی است؛ از طرف دیگر آمریکایی‌ها با قول‌هایی وارد افغانستان شدند که یکی از آن‌ها تأمین امنیت و داشتن یک کشور توسعه‌یافته و کاهش کشت و تولید مواد مخدر بود اما آن‌ها در شرایطی افغانستان را رها کردند که تمام ترازها در این رابطه منفی شده و متأسفانه ناامنی بسیار زیادی در این کشور ایجاد شده است.

سیاست بازنده امریکا در خصوص افغانستان

آمریکایی‌ها در گذشته و حتی در هفته های اخیر به صورت رسمی اعلام کردند که ما مواضع طالبان را بمباران کرده‌ایم اما نکته‌ای که می‌توان به واسطه آن انگشت اشاره را روی آمریکا قرار داد، عدم آموزش و تأمین امنیت پلیسی بود که قولش را داده بود. قولی که قرار بود برای کشورهای تحت تصرف خود ازجمله عراق و افغانستان عملیاتی کند.

اگر حشدالشعبی در عراق وجود نداشته باشد توانمندی که آمریکایی‌ها درحوزه امنیتی و نظامی ایجاد کردند بسیار ضعیف است و داعش می‌تواند در عرض مدت بسیار کوتاهی عراق را در اختیار بگیرد، بنابراین امروز عراق و افغانستان دو الگویی هستند که آمریکایی‌ها در کارنامه نظامی خود در غرب آسیا به جا گذاشتند و این نشان می‌دهد تازمانی که آمریکا به صورت مستمر در یک کشور حضور دارد امنیت نسبی را برای خودشان ایجاد می‌کنند. افغانستان نمونه خوبی برای عملکرد آمریکا در حوزه امنیتی و نظامی در افغانستان است. وضعیت فعلی نشان می دهد آمریکا در این حوزه بسیار ضعیف بوده و امروز نیروهای کمتر آموزش دیده یا آموزش ندیده طالبان می‌توانند به راحتی یگان‌های نظامی را خلع سلاح کنند و سلاح‌های آن جا را به غنیمت ببرند.

۸۷ میلیارد دلار برای آموزش نیروهای ارتش و پلیس افغان

نیروهای افغان نمی‌توانند از خودشان حمایت کنند. یکی از مهمترین اهداف آمریکا، آموزش هزاران نیروی افغان بوده است. بیشتر هزینه‌های آمریکا صرف تامین اعتبار در راستای حمایت از نیروهای ارتش و پلیس افغانستان از طریق تجهیرات، آموزش و منابع مالی شده است. اما هیچکس در افغانستان، نه ارتش آمریکا و نه مشاوران ارشد اشرف غنی، رئیس‌جمهوری افغانستان، فکر نمی‌کنند که نیروهای نظامی افغانستان بتوانند از خودشان پشتیبانی کنند.  

ارتش افغانستان به ویژه از افزایش شمار تلفات و فرار نیروها رنج می‌برد و این بدین معناست که آن‌ها باید نیروهای جدیدی تربیت کنند که هر سال دست‌کم یک سوم کل نیروهای آن‌ها می‌شود.

باراک اوباما، رئیس‌جمهوری سابق آمریکا تلاش داشت تا مسوولیت کامل را تا اواخر ۲۰۱۴ به افغان‌ها واگذار کند و تعداد نیروهای آمریکایی را تا ۲۰۱۶ کاهش دهد. اجرای این طرح زمانی لغزش پیدا کرد که طالبان به سرعت وارد عمل شد و در عملیات‌های میدانی پیشروی نشان داد. ارتش آمریکا مجبور شد تا نخست‌، باراک اوباما و بعد دونالد ترامپ را برای تقویت نیروها متقاعد کند. حدود ۱۴ هزار نیروی آمریکایی (طبق آمارهای همین ماه) در این کشور حضور دارند.

جعفر قنادباشی کارشناس مسائل منطقه ای در گفتگو با صبح زاگرس در خصوص راهبرد امریکایی ها در افغانستان با اشاره به این امریکایی ها در افغانستان بازنده هستند بیان کرد: آن ها در یک سردرگمی راهبردی به سر می‌برند و راهبرد مشخصی را دنبال نمی‌کنند البته مسلم است که علاقمند به تشکیل و به وجود آمدن افغانستان مستقل و آزاد که بتواند در مقابل قدرت های جهانی قرار بگیرد نیستند.

قنادباشی ادامه داد: امریکایی ها از طرف دیگر علاقه مند نیستند که بعد از رفتن آنها شرایطی به وجود بیاید که مشخص شود آن ها چه ضعف هایی داشتند، آن ها از ناآرامی و اختلاف و چنددستگی در افغانستان استقبال می‌کنند چرا که می خواهند از این طریق بر نقاط ضعف خود سرپوش بگذارند، آن ها همچنان درگیر پیامدهای فرار شتابزده از افغانستان نیز هستند.

استقبال امریکا از دو دستگی در افغانستان

وی افزود: امریکایی ها  از طرف دیگر متهم هستند که امکانات خود را در اختیار طالبان گذاشتند و این مساله موجب تردید نسبت به نیات آمریکایی‌ها شده است؛ در خصوص پنجشیر نیز تنها از هر صدایی که باعث اختلاف شود استقبال می کند؛ طالبان و پنجشیری ها می خواستند از طریق نظامی مسائل خود را حل کنند این اقدامات نظامی همسو با خواست و نیت آمریکایی‌هاست.

قنادیاشی در خصوص سیاست های جمهوری اسلامی ایران نسبت به مساله پنجشیر نیز گفت: دولت ما اعلام کرد از دولتی در افغانستان حمایت می‌کنیم که از همه بخش ها نمایندگی کند این مساله بدین معناست که ما از دولتی که از همه بخش های مردم افغانستان نمایندگی نکند حمایت نمی کنیم؛ سیاست عمومی ما این است.

کارشناس مسائل سیاسی در ادامه بیان کرد: از طرف دیگر تاسف شدید خود را از درگیری اعلام کردیم و هرگونه درگیری در حل مسائل افغانستان را محکوم می‌کنیم و این به معنی این است که ما راه مذاکره را قبول داریم و طرفداری می کنیم.

سیاست جمهوری اسلامی ایران در خصوص افغانستان

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر تفاوت سیاست های جمهوری اسلامی در عراق و سوریه با افغانستان گفت: دولت عراق و سوریه از ما درخواست رسمی کردند که به آن ها کمک کنیم اما در افغانستان هیچ کس از ما درخواست کمک نکرد؛ از طرف دیگر در عراق و سوریه نیروهایی از کشورهای محتلف جهان تحت عنوان داعش امده بودند و جنگ به راه انداختند اما در افغانستان نیروهای افغان هستند.

قنادباشی به این مساله نیز اشاره کرد که مردم افغانستان در ایران حضور دارند و حضور آنها در ایران باعث می‌شود تصمیماتی که اتخاذ می‌شود با توجه به حساسیت های جامعه باشد لذا نمی توان تصمیمی گرفت که موجب آزردگی خاطر تعداد زیاد افغان های ساکن ایران شد.

انتهای پیام/