به گزارش پايگاه خبري تحليلي چهارفصل، به نقل از آناج، حجت الاسلام روحانی در انتخابات سال 92 یکی از اقدامات اولیه دولت تدبیر را کاهش نرخ بیکاری عنوان کرد و اذعان داشت: "دولت تدبیر و امید نخواهد گذاشت این همه جوان بیکار در مقابل خانواده و فرزندانشان شرمنده باشد"

وی که در شعارهای انتخاباتی خود با اشاره به تبعات بیکاری و تاثیر آن در افزایش آمار طلاق و کاهش میزان ازدواج، نظر قشر جوان را به خود جلب کرده بود راهکارهای مختلفی را برای ایجاد اشتغال پیشنهاد کرد که یکی از آنها کاهش واردات و جلوگیری از هزینه های اضافی بود.

حال دو سال از عمر تدبیر بنفش می گذرد و نه تنها بیکاری از جامعه رخت نبسته بلکه به تعداد بیکاران نیز افزوده شده که یکی از علل اصلی آن تعطیلی کارخانه‌ها و کاهش ظرفیت واحدهای تولیدی می‌باشد.

آقای روحانی در جریان مذاکرات هسته ای به منظور راضی کردن نمایندگان مجلس به تائید برجام، پروژه‌ی "ایجاد خواسته" در بین عوام را در دستور کار دولت قرار داد و به صورت سریالی اکثریت دولتمردان حل معظلات فعلی را به رفع تحریم‌ها ربط دادند تا مردم خواهان تصویب برجام شوند.

با این اقدام دولت فشاری مضاعف بر نمایندگان وارد شد و فضا به قدری آشفته بود که بهارستانی‌ها از اعلام مخالفت با برجام نیز واهمه داشتند چراکه دولتمردان برای تصویب برجام، مردم را سپر خود در برابر منتقدان قرار داده بودند.

بعد از تصویب برجام در عرض 20 دقیقه! و عدم اعمال نظرات کمیسیون ویژه برجام که رهبری بر ایفای نقش آنان تاکید داشتند، پروژه "دبه" شروع شده و دولتمردانی که تا دیروز آب خوردن ملت را هم به رفع تحریم‌ها گره زده بودند به یک باره با تغییر موضع 180 درجه‌ای حل مشکلات را امری زمان بر عنوان و به سال‌های آینده موکول کردند و گفتند برجام همه مشکلات را حل نمی‌کند.

اخیراً نیز آقای روحانی در مصاحبه تلویزیونی اذعان کرد: " تحریم‌ها 40 درصد مشکلات را ایجاد کرده بود، 60 درصد مشکلات مربوط به تحریم‌ها نمی‌شود، مربوط به مسائل داخلی خودمان می‌شود."

وی در بخش دیگری از سخنان خود به اهداف برجام اشاره کرد و گفت: "یکی از اهداف مهم ما در برجام این بود که مردم در رفاه بیش‌تری قرار گیرند، رفاه مردم،‌ معیشت بهتر مردم، یکی از اهداف اصلی ما بود"

روحانی بار دیگر موضوع اشتغال جوانان را مطرح کرد و در اظهار نظری جالب بیان داشت: "در نشست مطبوعاتی که با رئیس‌جمهور فرانسه داشتم، آقای اولاند درباره سرمایه‌گذاری‌ها در ایران گفت که یکی از اهداف آنان برای کار با ایران، ایجاد اشتغال برای جوانان ایران است، بنابراین اشتغال امر بسیار مهمی است که از اهداف بزرگ دولت یازدهم محسوب می‌شود"

حال آنچه که اذهان عمومی را به خود مشغول کرده، تناقض اظهارات رئیس جمهور یک ملت است، باید آقای روحانی پرسید، آب خوردن مردم هم که جزو این 40 درصد نبود پس چرا همه مشکلات را به رفع تحریم‌ها وابسته کردید و دو سال از عمر دولت را به حل 40 درصدی مشکلات که آن هم تاکنون محقق نشده و مردم تغییری احساس نمی‌کنند، اختصاص دادید؛ آیا غفلت از حل 60 درصد مشکلات داخلی تقصیر نیست؟

بعد از تطهیر چهره‌ی آمریکا گویا این بار نوبت تطهیر ماهیت پلیس بد مذاکرات فرا رسیده و این بار مِسیوها فرشته نجات جوانان ایرانی شده‌اند؛ اگر آقای اولاند خیلی زرنگ هستند فکری به حال مردم خود کنند چراکه براساس گزارش خبرگزاری فرانسه نرخ بیکاری در این کشور، ماه مارس به 10/2 رسید که بالاترین رکورد در 20 سال گذشته بود.

از سویی دیگر رهبر معظم انقلاب بارها تاکید کرده‌اند که نباید چشم‌مان به دست دشمن باشد، با این وجود چه لزومی دارد که رئیس جمهور یک ملت که قول ریشه کن کردن بیکاری را داده، حرف از ایجاد اشتغال توسط رئیس جمهور فرانسه به میان بیاورد؟ اگر قرار بود اولاند برای جوانان ایرانی شغل ایجاد کند پس این وسط نقش شما چیست؟

آقای روحانی! شما در سفر فرنگی خود از فرانسوی‌ها هواپیما خریدید؛ با شرکت پژو قرارداد بستید تا خودرو وارد کنید؛ حال اولاند می‌خواهد برای ایرانی‌ها اشتغال ایجاد کند؟ فکر نمی‌کنید قضیه برعکس شده و شما به جای ایجاد اشتغال برای ایرانی‌ها سرمایه‌ها را به پاریس برده و برای جوانان آنان اشتغال ایجاد کردید؟

دو سال از عمر دولت گذشت و بالاخره برجام را هم ظاهرا به فرجام رساندید اما سفره خانه ما همان اندازه مانده و بزرگ تر نشده است، رفاهی که از آن حرف می زنید کی قرار است در جامعه نهادینه شود؟ ما همچنان منتظریم!

شما که در شعارهای انتخاباتی علیه واردات شعار می دادید چه شد که همین دیروز گفتید "واردات همیشه بد نیست"؛ چه زود تغییر عقیده دادید و برای توجیه خرید هواپیما، گفتید: "ما نیازمند صادرات و واردات هستیم و به تعامل با جهان احتیاج داریم"

البته کسی مخالف خرید هواپیما نیست؛ اما آیا اولویت اول ما سفر خارجی بود که به فکر خرید هواپیما افتادید؟ شما که می گویید از پول های بلوکه شده استفاده نخواهیم کرد؛ پول نفت را هم به خرید هواپیما اختصاص نخواهید داد! پس از کجا می خواهید اقساط آنها را پرداخت کنید؟ نکند دل به قطع یارانه ها بسته اید؟

اگر اسم مان را بی شناسنامه و بی سواد نگذارید خیلی نقدها داریم؛ ما دلواپسیم؛ دلواپس جامعه و جوانانی که تقاص اشتباهات دیگران را پس می دهند.