به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی چهارفصل،  یکی از مناطق محروم شهرستان بویراحمد منطقه دشت‌روم است که خود از چندین روستای کوچک و بزرگ تشکیل شده است.

مناطقی همچون حسین‌آباد و جهان‌آباد، منصورآباد و دم‌کره و همچنین در کنار آن دلی‌اولاد علی‌مؤمن که با همه خدماتی که نظام جمهوری اسلامی به آن‌ها ارائه کرده باز هم با انبوهی از مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند.

دشت‌روم فاصله چندانی از مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد یعنی شهر یاسوج ندارد و به همین خاطر مردم این منطقه انتظارات بیشتری از مسئولان استانی برای رفع مشکلات خود دارند.

مردم دشت‌روم بیش از هر چیز به اشتغال و رهایی فرزندان تحصیل‌کرده خود از بیکاری می‌اندیشند و البته بیش از آن که به اشتغال آن‌ها بیندیشند از عدم رعایت عدالت و انصاف در این زمینه می‌نالند و معتقدند که اگر همه با هم برابر و یکسان دیده شوند حتی زخم بیکاری بر تن آنان کاری نیست.

دشت‌روم منطقه مستعدی است که اگر وعده‌های تو خالی به مردم داده نشود، خودشان راه و چاه را بهتر می‌دانند و به فکر چاره برای رفع مشکلات خواهند بود اما؛ امان از وعده‌هایی که دست مردم برای کار و تلاش بسته و آن‌ها را از تنگی معاش به ستوه آورده است.

به همین منظور از سلسله گزارش‌های مردمی در قسمت نخست به منطقه دم‌کره دشت‌روم بازدیدی داشتیم و از همان ابتدای ورود به منطقه پای درد و دل مردمان صمیمی و زجر کشیده این منطقه نشستیم.

* بی‌عدالتی در اشتغال‌زایی غیر قابل تحمل است

سپهدار پیراسته از اهالی دم‌کره در ابتدا از امام و انقلاب و اعلامیه‌های امام در پاریس و نحوه حضور مردم عشایر در نهضت سخن به میان آورد و نشان داد که به خوبی با سیر شکل‌گیری انقلاب و نهضت امام از دوران پیش از انقلاب تاکنون آشنایی کامل دارد.

وی که به فرزندان تحصیل‌کرده خود افتخار می‌کرد اما از بیکاری آن‌ها دردی به دل داشت و مهم‌تر اینکه از بی‌عدالتی در اشتغال‌زایی به ستوه آمده بود.

پیراسته قول دروغ و وعده‌ توخالی را بیش از هر چیز دردآور می‌دانست و معتقد بود که این گونه وعده‌های تو خالی تنها موجب بدبینی خواهد شد.

این کشاورز منطقه دم‌کره از وضعیت جداول کشاورزی گلایه کرد و گفت: در فصل تابستان مشکلات زیادی از بابت تأمین آب داریم.

روستایی با کمترین امکانات در 25 کیلومتری یاسوج

اما مقصد بعدی ما در منطقه دم‌کره روستای بردخیاری علیا بود که مردم معتقد بودند رونق روستا تنها در روزهای پنج‌شنبه و جمعه و هنگام تفریح کسانی است که مهاجرت را به ماندن در روستا ترجیح داده‌اند.

علی راستیانی جوان اهل بردخیاری معتقد است که مسئولان باید به روستایی که تنها 25 کیلومتر با مرکز استان فاصله دارد بیشتر رسیدگی کنند و اگر وضعیت به همین رویه ادامه داشته باشد روستا تا چند سال دیگر خالی از سکنه خواهد شد.

اهالی روستای بردخیاری از نبود گاز در روستای خود گلایه زیادی داشتند و معتقد بودند مسئولان باید به وعده خود در گازرسانی به این منطقه عمل کنند.

فضای آموزشی روستا نیز از موارد گلایه مردم و دانش‌آموزان بود که از وضعیت ساختمان و سیستم گرمایشی آن نگران بودند مدرسه‌ای که شکل و شمایل آن همان مدرسه قدیم چند دهه قبل است.

وضعیت بسیار بد آب آشامیدنی روستا که هر هفته یکبار از لوله‌ها آب جاری می‌شود موجب آه و ناله زنان روستا شده و زندگی را برایشان سخت و طاقت‌فرسا کرده است.

کودکان دم‌کره‌ای در حسرت دیدن یک کارتون تلویزیونی به سر می‌برند و تاکنون رنگ برنامه‌های تلویزیونی را به چشم ندیده‌اند هر چند که مردم برای سلامت خانواده به ماهواره هم روی نیاورده‌اند.

ظفر اتابک پیرمرد ساکن بردخیاری هم از زجر و عذابی که این مردم در برابر مشکلات تحمل می‌کنند سخن به زبان آورد و گفت: نه زمینی برای کشاورزی و نه آبی برای خوردن و نه تلویزیونی برای دیدن و نه گازی برای گرم کردن و نه کاری برای امرار معاش داریم و با همه سختی‌ها در نزدیک‌ترین نقطه به مرکز استان گذران زندگی می‌کنیم.

اما جانسوزترین حرف‌ها را مردم بردخیاری سفلی بر زبان آوردند آن‌جا که زن روستایی با بغض ترکیده از شبی سخن به میان آورد که نفت در روستایشان نبود و به دلیل سفر مرد خانه، هیزمی از جنگل برای گرم کردن تن کودکان تهیه نشده بود.

این بانوی روستایی می‌افزاید: تهیه هیزم هم برای ما بدون مشقت نیست و مجبوریم جریمه‌های ماموران منابع طبیعی را برای تهیه سوخت به جان بخریم گرچه خودمان هم دلمان به این کار راضی نیست.

بدترین شب مردم بردخیاری در یک شب زمستانی

م- اتابک از آن شب به عنوان یکی از بدترین شب‌های زندگی یاد کرد که همه پتوهای خانه هم چاره‌ساز سوز سرمای طاقت‌فرسا نبود.

زن روستایی با گلایه از همه وعده‌هایی که به آن‌ها داده شده به وضعیت بد توزیع نفت در مرکز استان اشاره کرد و با انتقاد از مسئولان به دلیل عدم توجه به این مشکل اظهار کرد: وانتی را برای خرید دو بشکه نفت به مدت دو روز در شهر یاسوج اجاره کردیم اما خبری از نفت که نشد، پولمان را هم بی‌خود هزینه کردیم.

این بانوی روستایی بر خلاف همتایان خود در بردخیاری علیا که از جاری شدن هفتگی آب در لوله‌ها سخن می‌گفتند از جاری شدن آب به صورت ماهانه در لوله‌های آب سخن به میان آورد.

اتابک که نوع‌دوستی از کلامش تراوش می‌کرد خواستار تهیه گزارش از روستای چشمه‌رقات شد که وضعیتی بسیار بدتر از بردخیاری‌ها دارد.

به همین دلیل و برای زمین نگذاشتن توصیه این زن نوع‌دوست روستایی، عازم چشمه رقات شدیم که آن‌جا دیگر وضعیت بسیار اسفنا‌ک‌تر از بردخیاری‌ها بود.

جاده‌های که برای تردد روستاییان مشکلات زیادی ایجاد کرده و با بارش کمترین برف و باران راه مردم برای رفتن به خانه کاملا مسدود می‌شود و آن‌ها که خودرویی دارند باید قید بیتوته در روستا را بزنند.

سید سجاد خیری این وضعیت را بسیار طاقت‌فرسا دانست و گفت: اما با همه این کمبودها و کاستی‌ها مدیون نظام جمهوری اسلامی هستند.

وی، نگران‌کننده‌تر از هر چیز را قول و وعده بی‌سرانجام عنوان کرد و گفت: مردم روستا به زادگاه خود علاقه زیادی دارند که اگر چنین علاقه‌ای نبود خیلی پیش‌تر از این عطای ماندن در روستا را به لقایش بخشیده بودند.

به گزارش فارس؛ آنچه که مردم این منطقه به آن نیاز دارند قبل از هر چیز رو راستی و پرهیز از هرگونه وعده است، وعده‌هایی بی‌سرانجام که تداوم آن موجب بی‌اعتمادی خواهد شد.

و در این بین مشخص بود که مردم و اهالی این روستاها بیش از هرچه چیز از بی‌عدالتی در خدمات‌رسانی گلایه دارند.

انتهای پیام/