به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل، کوچ نشینی کهن ترین شیوه زیست بشر است که پابرجا بودن آن تا عصر حاضر از بزرگ ترین جاذبه های این شیوه معیشت محسوب می شود و همین شیوه خاص زندگی سبب شده ایلات و عشایر به “دیدنی ترین جاذبه عصر تکنولوژی” لقب بگیرند.
عشایر به شیوه ای جذاب و باورنکردنی طی قرن ها و سال های طولانی اقدام به حفظ سنن و آداب و رسوم گذشته خود نموده اند و این اصالت به جاذبه ای برای صنعت گردشگری تبدیل شده است.
مسکن عشایر و سبک زندگی آن ها، زبان، موسیقی، غذاهای محلی، صنایع دستی، رقص و لباس های محلی به همراه آیین های به جای آوردن جشن های عروسی و محلی از مهم ترین جاذبه های ایلات و عشایر است.
بارزترین مشخصه ایلات و عشایر شیوه زیست آنان است که بر خلاف یک جانشینان روستایی و شهری، در کوچ و نقل و انتقال دایمی سیاه چادرها و رمه های خود هستند.
عشایر کوچ رو ایرانی که یکی از جاذبه های مهم گردشگری فرهنگی به شمار می آیند در همه نقاط ایران، در حوزه های غرب و جنوب غرب، شرق و جنوب شرق، شمال غرب، شمال شرق و مرکزی ایران ایلات و عشایر پراکنده شده اند که در نوع زندگی عشایر کوچ روی بویراحمدی در دامنه زاگرس و قله های دنا از بارز ترین زندگی های دست نخورده و بکر است که یک لحظه زندگی کردن در کنار این اقوام آرزوی هر گردشگری است.
از طرفی دیگر سمفونی زیبای کوچ ایل در دامان روحنواز طبیعت به گوش می رسد و نوایی که از دل کوهستانهای سرسبز و سر به فلک کشیده زاگرس بر میآید روح را از این همه شور زندگی سرخوش می دهد.
بوی اصالت ایلی و ایل نوازی و کوچ عشایر و زندگی پر پیچ و خم کوچروها، همانهایی که در ناملایمات زندگی کوچنشینی فرهنگ اصیل ایرانی را پاس داشتهاند و در سنتیترین شیوههای زیستن حافظان آداب و رسوم بکر ایرانی را به شهر نشینی نشان می دهد.
رقص سیاهچادرها در دامن باد بهار و پاییز لباسهای رنگارنگ زنان و مردان ایل، بوی نان تازه و گلهای وحشی، تقلای رمههای تازه از راه رسیده برای بر گرفتن دمی از آب گوارای چشمه همه و همه هارمونی زیبایی از زندگی آرام و دلنواز را ایل عشایر است که باید به آن نگریست و از آن در زندگی روزمره خود الگو گرفت.
کهگیلویه وبویراحمد یکی از استانهای عشایرنشین کشور است که در بطن خود ناگفتههای زیادی از زندگی پر رمز و راز عشایر دارد، اما این ظرفیت بالقوه تاکنون مورد بیمهری قرار گرفته و هیچ برنامه راهبردی برای بهرهگیری از این ظرفیت دیده نمیشود.
اقتصاد و امرار معاش عشایر استان تنها از راه دامداری امکانپذیر است و رونق گردشگری عشایر در بین آنها میتواند تحول عظیمی برای کوچروها به ارمغان آورد و معیشت آنها را بهبود ببخشد و برای اشتغال جوانان ایل فرصتهای نوین ایجاد کند.
شناسایی مزیتها و محدودیتهای گردشگری عشایری و برنامهریزی اصولی برای این نوع از گردشگری همراه با ایجاد زیرساختهای این مقوله برای رونق و تنوعبخشی به اقتصاد جامعه حائز اهمیت است.
انتهای پیام/lم.ن
نظرات کاربران