به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ هر چه زمان به جلو حرکت می کند کشاورزان برای ایمن شدن باغات و مزارع از سموم آفات نباتات بیش از پیش استفاده می کنند و همچنین برای بارور کردن محصولات خود از مکمل هایی استفاده می کنند که در ادامه می تواند بریا سلامت جامعه کاملا مضر وافع شود. آثار سموم بر روی میوخ ها و ساقه و برگ های درختان و گیاهان یکی از علل اصلی رو به وخامت رفتن سلامت افراد یک جامعه است که اگر برای روند رو به رشد این معضل اجتماعی تدابیری اندیشیده نشود در آینده می تواند به یکی از چالش های حوزه سلامت مورد نقد و بررسی قرار بگیرد.

در روزگاری زندگی می کنیم که بیماری های سرطان زا در جامعه بیداد می کند و شیوع این بیماری مهلک و کشنده در اعضای بدن افراد همچون روده و معده بیش از دیگر جوارح دیده می شود. سرطان هایی که تنها راه و علاج آن با از بین رفتن بیمار خلاصه می شود که با وارد شدن ضربه روحی و اقتصادی به بازماندگان این قصه مخوف و درآسا می تواند قابل توجه باشد.

هرچه عمر آدمی در کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعه یافته رو به جلو حرکت می کند شیوع بیماری های کشنده بیش از پیش خودی نشان می دهد و بدن های رنجور در برابر ایمن نبودن سلامت جامعه رنگ حیات می بازد. به راستی ریشه این بیماری ها را باید در کجا جستجو نمود و علل اصلی در افزایش این مرگ و میرهای خاموش چیست؟!

در شرایطی که آلودگی هوا رو به افزایش است و متخصصان تغذیه نیز بیشتر به مصرف انواع میوه و سبزی برای حفظ سلامت‌ و در امان ماندن از آثار منفی آلاینده‌های موجود در هوا تاکید می‌کنند، به نظر می‌رسد به دلیل استفاده بیش از اندازه و غیرمجاز از سموم کشاورزی  در میوه‌ها و سبزیجات در سایه نظارت کم مسؤولان در وزارت بهداشت و جهاد کشاورزی، بسیاری از مردم در معرض بیماری‌های خطرناک جامعه مدرن خصوصا انواع سرطان قرار دارند.

امروزه وجود باقیمانده سموم محصولات کشاورزی به حدی رسیده است که می‌تواند موجب سرطان، نازایی، نارسایی جنین و بیماریهای ریوی شود.

سمپاشی گیاهان، استفاده از دارو و هورمون در مرغداری‌ها، نشان دهنده وجود این سم در میوه‌ها و گوشت حیوانات است. بیش از ۹۰ درصد ماده مؤثره سمومی که در بخش کشاورزی استفاده می‌شوند وارداتی است، به ویژه در سالهای اخیر که این مواد هندی و چینی نیز شده و دیگر کارایی لازم را ندارد و کشاورز ناچارا چندین بار از آنها استفاده می‌کند، از سوی دیگر کشاورزان دانش و تخصص لازم را ندارند تا هر سمی را در زمان خاص خودش استفاده کنند.

هر سمی دوره زمان لازم از سمپاشی تا برداشت دارد که باید از سوی کشاورزان رعایت شود، در غیر این‌صورت در هر سمپاشی مقداری از این سموم در داخل میوه‌ها انباشته خواهد شد یا در صورت رعایت نشدن زمان لازم شاهد باقیماندن داروها و هورمونها در مرغداری‌ها و دامداری‌ها خواهیم بود. این‌ها همه عواملی است که باعث انباشته شدن مقدار زیادی سم در داخل میوه‌ها و گوشت مرغ، شیر و گوشت قرمز می‌شود.

طبق آمار تعداد آزمایشگاه‌ها برای بررسی اثرات مواد شیمیایی بر مواد غذایی به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسد و مفهوم آن این است که تمام میوه‌هایی که در میادین تره بار به فروش می‌رسد دارای باقیمانده سمومی هستند که فعلا امکانات لازم برای تشخیص آنها وجود ندارد.

 هیچ مسؤولی نیست که این مسؤولیت را به عهده بگیرد. ظاهرا وزارت بهداشت، وزارت جهاد کشاورزی و مؤسسه استاندارد نهادهایی هستند که به نوعی باید پاسخگوی این مسأله باشند اما هنوز متولی خاصی در این زمینه وجود ندارد. هر کدام به نوعی از پذیرش این مسؤولیت شانه خالی می‌کنند و از هر کدام سوال می‌کنید دیگری را مقصر می‌داند یا موضوع وجود باقیمانده سم در محصولات زراعی و میوه را از اساس قبول ندارند و میوه ایرانی را سالمترین میوه دنیا می‌دانند.

از بدو شروع کِشت، برخی‌ها معتقدند باید از سموم استفاده کنند و گرنه آفات نباتی راندمان کِشت آنها را پایین می‌آورد اما متاسفانه بنابر گزارشات واصله، برخی‌ها روزی 2 بار محصولات خود را سم پاشی می‌کنند. البته سموم مجوز دارند ولی میزان استفاده از سموم باید رعایت شود.

بخش زیادی از سموم و کودهای مصرفی به دلیل زمان نامناسب استفاده و یا مصرف بیش از مقدار مورد نیاز، در خاک باقیمانده و توسط زهکش و یا بارندگی‌های فصلی به منابع آبی راه پیدا می کنند و از این طریق نیز موجب به خطر افتادن سلامت جامعه می‌شوند.

برخی کارشناسان معتقدند فلزات سنگین مثل سرب، نیترات، جیوه و مس که از طریق فاضلاب‌های شهری، وارد چرخه حیات و پس از آن داخل گیاه می‌شود بر اثر مرور زمان در قسمت‌های مختلف بدن رسوب می‌کند و موجب بروز برخی انواع سرطان به ویژه سرطان دستگاه گوارشی می‌شود.

سرب در دستگاه عصبی، مس در چشم و دستگاه بینایی و نیترات در کل سلول‌های بدن و به‌ویژه در دستگاه گوارش رسوب می‌کند. نیترات تجمع یافته در محصول کشاورزی پس از مصرف در محیط دستگاه گوارش به دلیل حاکم بودن شرایط بی‌هوازی به یون نیتریت و سپس نیتروز آمین که ترکیب اصلی ایجاد کننده سرطان در دستگاه گوارش است تبدیل می‌شود. بیماری که متاسفانه به راحتی علاج پذیر نیست و علاوه بر ضایعات انسانی و احساسی ناشی از آن، سالانه میلیون‌ها دلار هزینه درمان بر دولت و البته خانواده‌ها تحمیل می‌کنند.

محصولات کشاورزی در کشورهای اتریش، ایتالیا و آلمان با وجود وسعت کم بالغ بر 800 هزار هکتار، ارگانیک تولید می‌شود، حال باید از مسئولان وزارت جهاد کشاورزی پرسید که چرا در ترویج کشت ارگانیک و مبارزه بیولوژیک موفق عمل نکرده‌اند.

الگوی فعلی و رایج مصرف انواع کودهای شیمیایی در ایران، نظام حاکم بر ساختار سلامت و بهداشت ما را که بخش عمده‌ای از آن بر بنیان خود درمانی و مراجعه مستقیم به داروخانه‌ها بنا شده است را به یاد می‌آورد در حالیکه در دنیای پیشرفته چنین شیوه‌ای دهه‌هاست که ممنوع و منسوخ شده است.

پاسخگویی مسؤولان مرتبط با حوزه سلامت، بهداشت و تغذیه در این موضوع مانند سایر حوزه ها نیازمند عزم رسانه‌ها و مردم است، در این صورت شاید فشار افکار عمومی به آنان که به وظایفشان درست عمل نمی کنند تلنگری بزند و نگرانی جامعه را با اقدام عملی فرونشاند.

به هرحال؛ در روزگاری زندگی می کنیم که روند آلودگی هوا رو به افزایش است و میزان استفاده از سموم دفع آفات نباتی بیش از پیش در حال استفاده است. میزان ماندگاری و نفوذ این سموم در سایه عدم شناخت کشاورزان و عدم به موقع سمپاشی موجب شده است که سلامت جامعه را به خطر می اندازد که این مسئله نیاز به عزم و همت همگانی مسئولان و مردم جامعه را می طلبد که با آگاه سازی و فرهنگ درست استفاده کردن از این سموم را به درستی در بخش کشاورزی پیاده نمایند.

انتهای پیام /