نظرخواهی

آیا ازعملکرد مهدی روشنفکر در توسعه شهرستان های بویراحمد، دنا و مارگون راضی هستید؟

تازه های سایت

7. ارديبهشت 1394 - 8:13
جای بسی تأمل دارد وبهتر بخوانیم جای بسی تأسف دارد که این واقعه نشان دهنده عوض شدن ارزشها و گمراه شدن از اصل و پرداختن به فرعیات باشد واین نشان از تغییر ارزشها در دید مسئولین است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل، محمد ناصر پاک نژاد در یادداشتی نوشت: در روزهای اخیر در پی اقدامی نام ورزشگاه یاسوج از شهید فتاحی به آزادی تعییر داده شد و این من را بر آن داشت تا بنویسم از اندک حقی که شهداء بر گردنما دارند وهنوز که هنوز است حتی با اسمشان ما را هدایت می کنند و ازاینجا آغاز م یکنم که گاهی نگاهت به تابلوهای فلزی سردر کوچه‌ها می‌افتد. نیم نگاهی می‌کنی و آنقدر دغدغه داری که یادت می‌رود چه دیدی و نام کوچه به اسم که بود! انگار سالهای سال است که آنها تنها بر فلز سرد سردر کوچه‌ها میخکوب شده اند. مجبوری نامشان را گاهی حفظ کنی و گاهی هم روی کاغذی بنویسی تا گم نشوی ... واقعا جای تامل دارد که ناخواسته حتی نام «شهدا» بر سردر کوچه‌ها راه را به تو نشان می‌دهد. غافل از اینکه پشت این نام راهی مخفی وجود دارد که کمتر به آن عمیق شده ایم.

 

آری خیابان ها را به نام شهدا کردیم تا هر وقت نشانی منزلمان را می دهیم، بدانیم از گذرگاه خون کدام شهید، با آرامش و امنیت به منزل می رسیم...

 

بحث نامگذاری معابر شهری در واقع حکم شناسنامه شهر را دارد و ما وظیفه داریم اسم خوبی برای این معابر انتخاب کنیم چرا که اسامی در معابر شهری باید نمایانگر سابقه تاریخی، فرهنگی و تمدن دینی یک شهر باشد. یعنی وقتی یک فرد غریبه وارد شهر می‌‌شود باید بدون اینکه یک شهر را بشناسد بتواند از روی اسامی خیابان‌ها به حادثه‌های تاریخی و افتخارات مربوط به آن شهر پی‌ببرد به همین دلیل ما فکر می‌‌کنیم نامگذاری خیابان‌ها از اهمیت بسیاری برخوردار است. حالا ممکن است بعضی‌ها به این مسئله معتقد نباشند زیرا ما با خود غریبه ایم.

در کشور ما نیز این رویه دنبال شده است و بر همین مبنا نام های بسیاری از معابر و خیابان ها به نام شهیدان، بزرگان دین، علماء و رویدادهای تاریخی و در برخی موارد به نام آزادمردان سایر کشورها نام گذاری شده است.

 

بلاشک نامگذاری معابر آئین نامه داشته و تغییر نام  بر اساس آیین نامه صورت می گیرد. کارشناسان، شهرداری و شوراهای محلی واستانی نیز در این خصوص نظر می دهند همانطور که تا حال مشخص شده نام گذاری اسم ورزشگاه یاسوج به نام شهید فتاحی هم همین گونه بوده است و وظیفه ماست که اگر در محله هایی یا شهرهای مهمی که خانواده های شهدا ساکن هستند، مخصوصاً شهدایی که شاخص بوده اند و در زمینه ی خاصی فعالیت می کردند نامشان را بر سردر مکان های مهم شهرمان بگذاریم تا از گذرگاه خونشان بسلامت زندگی کینم وبدانیم اگرشهداء مثل خیلی های دیگر برای ایثار و شهادت و دفاع از میهن نمی رفتند، امروزه جزو مفاخر فرهنگی، علمی، هنری و ورزشی ما بودند و همه ما با افتخار می پذیرفتیم که نامشان را بر مکانهای مهم شهر و دیارمان بگذاریم.

 

همه بر این امر واقفیم که به راحتی نمی توان مکانی را نامگذاری کرد. تغییر نامها باید با بررسی های میدانی و مطالعه و توجه به خواست اهالی محل و شهر و استان با توجه به مهم بودن مکان نامگذاری صورت بگیرد. حتی گاهی طی درخواست شورای محل، مساجد، هیئت ها، پایگاه های بسیج، خانواده شهدا و یا اهالی که طوماری تهیه می کنند، تغییر نام کوچه  و خیابان صورت می گیرد حرف امروز ماچیز دیگری است.

 

تغییر نام مکان مهمی از نام یک شهید به عنوانی که اگر همان شهید و نثار کردن خونش نبود، شاید هیچ وقت نمیتوانستیم همین عنوان(آزادی) را بر زبان بیاوریم.

 

جای بسی تأمل دارد وبهتر بخوانیم جای بسی تأسف دارد که این واقعه نشان دهنده عوض شدن ارزشها و گمراه شدن از اصل و پرداختن به فرعیات باشد واین نشان از تغییر ارزشها در دید مسئولین است.مسئولینی که توپ رابه میدان یکدیگر پاس می دهند و این ناشی از گل به خودی زدن است نه توپ را در میدان حریف انداختن...، این در حالی که خود هم می دانند در سال ۸۶ این ورزشگاه با نام شهید فتاحی کلنگ‌زنی شده است

 

حال سؤال از چرایی است؟؟؟ چرایی این مسأله که آیا ارزشها دیگر ارزش نیستند؟ بله زمانی من ترسیدم از نبود ارزش ها در نام گذاری چنین مکان هایی که مسئولین رده بالای دولتی هم از ورود دختران و زنان به چنین محیط هایی برای حفظ ارزش ها حرف می زدند.

 

هیچ کس با حضور زنان که امروزه در تمامی عرصه ها و میدان های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی حضور و آن هم حضور فعال و تاثیر گذاز دارند مخالف نیست و می دانیم که زن‌ها هم پا به پای مردان در دوران دفاع مقدس سهیم بوده اند وبسیاری زن شهیده داریم و حتی تعداد زیادی از آنها هم نشان آزادگی از دوران جنگ دارند. آری، تمام این‌ها حقیقت دارد.

 

  اما... اما... اما...  وقتی برای برداشتن نام یک شهید ازسر در چنین مکان های مهمی که برکت بودن نام شهید بر آن سعی در حفظ ارزشها و جلوگیری از آسیب هاو مفسده هایی است که مسئولین رده بالای دولتی به همان خاطر قصد دارند اجازه ورود به زنان و دختران را به جاهایی مثل ورزشگاه ها را بدهند پیش می آید، هدف پنهان برای ما از این کارکرد دولت و مسئولین برداشت میشود که در این مقال حتی اسمی از آن نمی آورم( تو حود حدیث مفصل بخوان از این مجمل....)

 

در اصل رویکرد همه ما باید بازگرداندن روح زندگی به مردم باشد نه دور کردن آنها از ارزشها و مهم ترین وبنیادی ترین مسیر زندگی.همه مسئولین می دانند اگر فرهنگ ایثار و شهادت به فراموشی سپرده شود دیگر هیچ جایی برای دفاع کردن و ادامه زندگی در این وادی وجود نخواهد داشت زیرا بزرگترین ارزشها را داریم به باد فراموشی می سپاریم فقط به اسم آزادی...

 

و این یعنی بدترین ضربه و جبران ناپذیر ترین خسارت بر پیکر یک ملت زیرا جوانان آن کشور دیگر رغبتی برای آن نخواهند داشت. همه بر این امر واقفیم که این مکان جایی نیست و جایی نبوده که فی البداهه بخواهند نام آن را عوض کنند! وقتی که بیش از یک دهه قبل در هشتمین جلسه شورای فرهنگ عمومی استان در سال 92، استادیوم ورزش 15 هزار نفری یاسوج به نام شهید علی فتاحی نامگذاری و مصوب گردید، همچنین با توجه به اینکه مصوبات این شورا لازم الاجراست و اگر در این مملکت آزادی داریم به برکت خون شهداست بنابراین  مقدم است نام تلاشگران راه آزادی بماند و جلوه‌گری کند.

والعاقبه للمتقین

انتهای پیام/

نظرات کاربران

شبکه اطلاع رسانی دانا
قلم_گزینشی