چهارفصل، فضای دیو و دلبر ترسیم شده در هنگامه انتخابات ریاست جمهوری 24خرداد 92بخت روحانی را باز کردو تقدیر روزگار وی را تخت نشین خیابان پاستور کردوالبته بیان راه سوم جرقه هایی از امید را در دل مردم بی نظیر ایران اسلامی سوسو کرد.

شعار دولت اعتدال از همان ابتدا مورد نقد قرار گرفت و سید محمد خاتمی یکی از تئوریسین های جریان اصلاحات که دولت یازدهم را از خود می دانستند، هم واکنش نشان داد که اعتدال تنها یک روش است و گفتمان به حساب نمی اید، قضاوت در مورد ادعای کابینه یازدهم امروز به مراتب آسان گشته و واضح است که گفتمان اجاره ای با محتوای اصلاح طلبی در رفتارهای کاروان قوه مجریه موج می زند.

دولت قانونی یازدهم با هرچارچوبی که تشکیل شد بسان همه دولت ها مورد حمایت رهبری و نظام قرار گرفت.

ولی به جای پاسداشت این نعمت مشروعیت ساز، دولت مردان ساز خود کوک می کنند و با حاشیه سازی در دفعات مختلف، خواسته یا ناخواسته به تبلیغ ناتوانی برای اداره کشور، بدعت های تازه در جامعه هوا می کنند که متأسفانه با شیب ملایم در حال تبدیل شدن به یک رویه بین آنها است.

گویا اظهارات برخی مدیران ریاست و اربابان فکری آنان تکرار همان ماجرای خواندن انشاء در زنگ حساب است که با اشکال مختلف نمود و بروز پیدا می کند.

رئیس جمهور محترم و حقوق دان دولت یازدهم که رفراندوم را مطرح کرده ،خوب می داند که طبق اصل 59قانون اساسی ساز و کار رفراندوم خارج از اختیارات قوه مجریه است و اگر از جایگاه حقوق شهروندی بنای بیان آن را داشته ،چرا الآن به فکر افتاده اند؟

مگر در مدت تصدی دولت جدید مشکلی بوجودآمده و اگر مسئله جدی در کار است چرا رفراندوم را در حد اجرای سلایق پایین آورده است؟ مگر نه اینکه سیاست های کلی نظام مشخص است و دولت مستقر هم با علم به آن به میدان آمده است؟

احتمال آن می رود برخی دولتی ها خیلی زود خسته شده اند و به خاطر حواس پرتی و با گل به خودی خوراک رسانه های معاند را آماده و دشمنان و پس مانده های بریده از نظام را به رقاصی در آورده اند.

کجای دنیا تا به حال شنیده اید که برای مواردی همچون سیاست خارجی و یک مسئله اقتصادی رفراندوم برگزار شود.

دولت مردان یازدهم می دانند که در چند ماهه اخیر رفراندوم یارانه ها را خودشان برگزار کردند و جواب لازم را مردم هم به آنان دادند، ولی هنوز پیام های آنرا مسئولان مربوط نمی خواهند دریافت کنند.

در موضوع هسته ای ، آنهایی که رفتار آمریکایی ها را در ایستگاه مسقط می دانند، شایسته نیست در پازل آمریکایی بازی کنند. پازل زیاده خواهی آمریکا به دنبال آن است که ملت ایران به یک صنعت هسته ای نمادینی تن دهد که فقط در بردارنده هزینه باشد و لاغیر.

باید به برخی از این اقایون گفت، آیا با حاشیه سازی و دو دستگی دنبال آنند که دشمنان عصبانی از قدرت نه گفتن ملت ایران به زیاد خواهی آنان را خوشحال کنند؟ این چه مشورت هایی است که از هر طرف می خواهیم بخوانیم، باید علیه خود بیانیه قرائت کنیم؟! اگر این طور نیست چرا امثال شیرزاد،باوند و زیبا کلام که هر کدام به نوعی وکیل مدافع عرب اند، مفسران گفتگوی هسته ای ما شده اند؟!

جهانیان می دانند قدرت نه گفتن ملت ایران، رویکردی است که به دیگر ملت ها سرایت کرده و در طی طریقی قدم گذاشته اند که به یاری خدا بازگشت ناپذیر است.

ما معتقدیم رابطه با شیطان بزرگ اصالت ندارد که با رفراندوم گذاشته شود، به فرض که دولت یازدهم رفراندوم برگزار کند، پاسخ به این دو سئوال چه خواهد بود.

1. آیا رابطه با آمریکا مشکل اقتصادی کشور را حل می کند؟

1. آیا اگر ما مذاکره هسته ای امان را از ته جارو کنیم، مشکل ما و آمریکا حل می شود؟

لطفاً جواب دهید و البته برای سئوال اول مصر و سئوال دوم لیبی را به خاطر خود بیاورید.

در پایان بر حسب احساس تکلیف و از آنجا که موفقیت دولت، موفقیت نظام اسلامی است، تأکید می شود از فضای آرام سیاسی کشور که وفق مراد شماست بهره ببرید و به جای اینکه هر روز در مراسمی به مدافعان انقلاب و نظام حمله کنید، نصایح ولی امر زمان مقام معظم رهبری را قدر بدانید و چشم به دست دشمن نیندازید  و به جای اینکه به سراب بیابان دشمن که همچون مار خوش خط و مال شما را به وسوسه انداخته دل ببندید، به نقدهای میراث شهیدان، پیمان وفاداری امضاء نماید.

یاداشت:علی ظهرابی

انتهای پیام/ک