به گزارش چهارفصل، در حالی که روزهای پایانی ماه مهر سپری شده و دانش‌‌آموزان در کنار دوستان و همکلاس‌هایشان روزهای خوشی را می‌گذرانند، هستند کودکانی که به دلایل مختلف از حضور در محیط باصفای کلاس درس و مدرسه بازمانده‌اند.

این قصه تلخ و تکراری را  این بار در روستاری “شراب‌گورو” سرفاریاب از توابع شهرستان چرام دنبال می‌کنیم، روستایی با بیش از بیست خانوار که مدرسه یک کلاسه آن چندسالی است رنگ معلم و دانش‌آموز را به خود ندیده است.

فاطمه و آروین دو دانش‌آموزی هستند که با آرزوهای فراوان قدم در را تحصیل علم نهادند ولی شرایط مطابق میل آنها پیش نرفت و با تعطیلی مدرسه روستایشان به دلیل کمبود دانش‌آموز و عدم حضور معلم در مدرسه مجبور شدند راه روستای “پای بست” را  که در ۵ کیلومتری آنهاست در پیش بگیرند.

فاطمه و آروین دیگر به مدرسه نمی‌روند

البته شرایط و سختی مسیر راه و مشکلاتی که در این مدت در برابر این دو دانش‌آموز و خانواده آنان قرار گرفت آنها را از رفتن به مدرسه منصرف کرد و فاطمه و آروین در اولین سالی که می خواستند طعم شیرین  حضور در کلاس درس را بچشند مجبور به تن دادن به سرنوشتی تلخ شدند و ناخواسته درس و مدرسه را رها کردند.

هدایت‌الله طلایی‌پور پدر آروین می‌گوید: پسرم با شور و حال خاصی خود را برای رفتن به مدرسه آماده کرد ولی به دلیل تعطیلی مدرسه روستای خودمان مجبور شدیم او را در مدرسه روستای پای بست ثبت نام کنیم و  هر روز هم  باید خودمان او را به مدرسه ببریم ولی بعد از مدتی هم ما توان  ادامه این کار را نداشتیم و هم آروین نای راه رفتن در این مسیرهای سخت گذر را نداشت.

پدر آروین که از وداع  ناخواسته فرزندش با درس و کلاس بسار ناراحت است، می‌افزاید: ما دامدار و کشاورزیم و زندگی ما در این روستاست همین مسئله باعث شده مهاجرت به جای دیگر برای ما غیرممکن باشد.

هدایت‌الله همچنین از تلاش‌های مستمر اهالی روستا برای استقرار معلم در روستا و افتتاح مدرسه می‌گوید و اضافه می‌کند که تلاش‌های ما برای  راه اندازی مدرسه نتیجه نداد و مسئولان آموزش و پرورش هم هیچ همکاری با ما نداشتند.

بهمن علی‌پور پدر فاطمه هم با گلایه از آموزش و پرورش چرام  می‌گوید: گناه بچه های ما چیست که روستا زا‌ده‌اند و توان ادامه تحصیل در روستای خود را ندارند.

بهمن که  گله‌دار است و بادامداری امرار معاش می‌کند توضیح می‌دهد که برای ما غیر ممکن است که هر روز با بچه‌ها به روستای بالادست برویم و بچه ها هم با توجه به سختی راه و خطر حمله حیوانات وحشی به تنهایی نمی‌توانند این مسیر ا هر روز در رفت و آمد باشند.

پدر فاطمه می‌گوید: دخترم  گوشه گیر و کم رو است به همین دلیل نتوانستیم او را برای درس خواندن به شهر و نزد فامیل خود بفرستیم و ترک روستا هم برای خود ما غیر ممکن است چر که ما با کشاورزی و گله داری روزگار می‌گذرانیم.

کودکانی که از تحصیل باز می‌مانند/ضرورت توجه بیشتر مسئولان به  تداوم تحصیل دانش‌آموزان روستاهای کم جمعیت

این در حالی است که بیش از نیمی از جمعیت استان کهگیلویه و بویراحمد را جمعیت روستایی تشکیل می‌دهد و بخش اعظمی از این روستاها دارای خانوارهای محدود هستند و به تبع آن مشکلاتی که برای کودکان روستای شراب گورو به وجود آمده برای آنها نیز به وجود آمده یا در آینده تکرار می‌شود.

البته کم نیستند فاطمه و آروین‌هایی که در حال حاضر به دلایل مختلف از حضور در کلاس درس بازمانده‌اند و امیدواریم که مسئولان به  فکر چاره‌ای برای بر طرف کردن این مشکلات باشند تا بیش از شاهد پایمال شدن استعدادهای کودکان روستاهای محروم و دور افتاده استانمان نباشیم.

رسم نوشتن با قلم حق دانش آموزان شراب گورو است

مدیرکل آموزش و پرورش کهگیلویه و بویراحمد در این زمینه به تسنیم گفت: واقعیت امر از این موضوع بی اطلاعم ولی  همین امروز موضوع را در دستور کار بررسی قرار می دهم.

هادی زارع پور ابراز کرد: اگر فاصله دانش آموزان این روستا تا روستای همجوار نزدیک باشد این دانش آموزان را انتقال می دهیم و اگر چنین نباشد یک معلم می‌فرستیم و اجازه نمی دهم ترک تحصیل کنند.

انتهای پیام/گ