ابتدا گروهی از مردم با قرار گذاشتن باهم، در محلی مشخص جمع می شوند و با شعارهای گوناگونی مراسم خویش را شروع و با جمع آوری آرد از خانه ها به مراسم خود ادامه می دهند.

معمولا با شعار یالایالابارونی به طرف درب خانه ها حرکت می کنند و وقتی به درب خانه ای رسیدند، صاحب خانه با سطلی آب از آنها استقبال خواهد کرد و بعد از این طالبان باران با شعار (آبی که ریختین، خیرش را بدین) درخواست آرد صورت می گیرد که اگر صاحب خانه، آرد تحویل دهد، از سوی این افراد جواب می گیرد ( خدا بدت) یعنی خدا به شما خیر و برکت بدهد.

سپس بعد از گشت کامل در محله و جمع آوری آرد کامل و کافی به خانه شخص ریش سفید محله می روند تا با آرد جمع اوری شده نانی از نوع( گرده) تهیه کنند  و در این نان یک "ریگ" یا سنگ کوچک قرار می دهند و وقتی نان آماده شد، به صورت تکه تکه بین افراد حاضر در مراسم تقسیم می شود و بعد از آن "ریگ یا سنگ" جاسازی شده در قسمتی از نان " گرده"، در سهمیه هر کس پیدا شد باید به آب انداخته شود ولی با وساطت ریش سفیدان از حضار این مراسم، چند روزی فرصت گرفته می شود که اگر باران نبارد در پایان مهلت تعیین شده باید توسط افراد حاضر در مراسم" یالا یالا بارونی" یا ( دعای باران) به آبی که از قبل مشخص شده انداخته شود.

در ضمن اگر خانه ای به آنها آرد نمی داد، بچه ها می خواندند که"حُونی که خُشک خُشکه ، پِرش گی گَله مُشکِه" یا "خانه ای که خسیس یا دست خشک است ، پر از فضله موش است؛منظور صاحب خانه خسیس است.

این مورد یکی از رسوم سنتی استان کهگیلویه و بویراحمد است که هر ساله در این استان انجام میشود و روحیه خاصی را به مردم هر منطقه منتقل می کند.

گفتنی است که این آئین کهن سال های سال است که در بیشتر مناطق و روستاها به فراموشی سپرده شده که در برخی مناطق اندک مشاهده می شود و برای نسل جوان نیز تازگی دارد که باید این سنن حفظ و به آیندگان دست به دست شود.

انتهای پیام/