میتوان خدا را در اشک کودکان کار در پشت چهارراهها دید و در این ضیافت الهی آنها را مهمان سفرههای رنگی افطار کنیم و رسم علی(ع) که نان را تا در خانه کودکان میبرد، پیشه سازیم در غیر اینصورت نباید دلخوش باشیم که «بنی آدم و اعضای یک جوارحیم» و به اشرف مخلوقات بودنمان و دینمان افتخار کنیم.