به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «چهارفصل»؛ جاده آبشار یاسوج، شریانی حیاتی و نگینی درخشان بر پیشانی طبیعت کهگیلویه و بویراحمد، بیش از یک مسیر دسترسی ساده است؛ این جاده، قلب تپنده فعالیت‌های تفریحی و گردشگری منطقه محسوب می‌شود. این محور، با مناظر خیره‌کننده طبیعی، هوای مطبوع و نزدیکی به یکی از زیباترین آبشارهای ایران، همواره مقصد اصلی شهروندان یاسوج برای فرار از هیاهوی روزمره و پناه بردن به دامن طبیعت بوده است.

شکوه طبیعت این منطقه، آنچنان چشم‌نواز است که در هر فصل، چهره‌ای تازه و دلربا به خود می‌گیرد و گردشگران داخلی و خارجی را مجذوب خود می‌سازد.

در طول این مسیر دل‌انگیز، شاهد رشد و شکوفایی یک اکوسیستم اقتصادی منحصربه‌فرد هستیم. حضور صدها کافه، رستوران سنتی و مدرن، و مراکز اقامتی کوچک، گواه پویایی اجتماعی و اقتصادی این محور است. این کسب‌وکارها نه تنها محلی برای استراحت و پذیرایی از مسافران فراهم آورده‌اند، بلکه منبع درآمد بسیاری از خانواده‌های منطقه محسوب می‌شوند.

با این حال، علی‌رغم این جاذبه‌های طبیعی و رونق اقتصادی، وضعیت زیرساخت‌های فیزیکی این جاده، تصویری متناقض و نگران‌کننده را به نمایش می‌گذارد.

مشکلات زیرساختی؛ زخم‌هایی بر پیکره اقتصاد و گردشگری

وضعیت کنونی آسفالت جاده آبشار یاسوج، یکی از برجسته‌ترین معضلات این محور حیاتی است. سطح جاده به دلیل تردد سنگین، شرایط جوی و عدم نگهداری مستمر، دچار فرسودگی شدید شده است. تکه‌تکه شدن، وجود چاله‌های عمیق و ناهمواری‌های مکرر، رانندگی در این مسیر را به یک چالش ایمنی تبدیل کرده است.

این فرسودگی نه تنها بر زیبایی بصری منطقه سایه افکنده و حس ورود به یک منطقه گردشگری را تضعیف می‌کند، بلکه مستقیماً بر ایمنی تردد وسایل نقلیه تأثیر منفی می‌گذارد. رانندگان مجبورند برای اجتناب از آسیب به خودروهای خود، مانورهای خطرناکی انجام دهند، که این امر احتمال وقوع تصادفات را افزایش می‌دهد.

علاوه بر وضعیت نامطلوب آسفالت، ساماندهی کانال‌های آب در طول مسیر نیز به شدت ناکافی است. بسیاری از این کانال‌ها یا مسدود شده‌اند، یا فاقد پوشش مناسب هستند و یا به شکلی غیراستاندارد ساخته شده‌اند. در فصول بارندگی، این ضعف زیرساختی منجر به آب‌گرفتگی‌های سطحی و جاری شدن سیلاب‌های کوچک در حاشیه جاده می‌شود.

از سویی دیگر نیز این کانال‌ها به محل دپوی زباله‌ها و به سبب آن ایجاد آلودگی و محلی برای تجمع حیوانات موزی تبدیل شده است؛ که این خود سبب معضلات و مشکلات بهداشتی بسیاری است.

تضاد آشکار با پتانسیل گردشگری

جاده آبشار یاسوج پتانسیل تبدیل شدن به یک برند گردشگری منطقه‌ای را دارد، که این امر با وجود موجی از کافه‌ها و رستوران‌های پررونق به وضوح قابل مشاهده است. سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در این حوزه نشان‌دهنده اعتماد آن‌ها به آینده این منطقه است. اما این سرمایه‌گذاری عظیم در بخش خدمات، در تضادی آشکار با وضعیت متروک و فرسوده زیرساخت‌های عمومی قرار گرفته است.

تصور کنید بازدیدکننده‌ای که پس از یک سفر طولانی، برای لذت بردن از طبیعت به این منطقه می‌آید، مجبور باشد با چاله‌های متعدد و منظره‌ای از کانال‌های آب زهکشی نامناسب و بویی نامطبوع روبرو شود. این ناهماهنگی، تجربه بازدیدکننده را به شدت کاهش می‌دهد. گردشگر انتظار دارد که ورودی یک منطقه توریستی ممتاز، بازتابی از اهمیت آن منطقه باشد.

در حال حاضر، این زیرساخت‌های ضعیف، تصویری نامنظم از مدیریت شهری ارائه می‌دهد و به طور ناخودآگاه، اعتبار کلی شهر یاسوج را به عنوان یک مقصد گردشگری که دارای امکانات استاندارد است، مخدوش می‌سازد. این وضعیت، حتی در شبکه‌های اجتماعی بازتاب منفی پیدا کرده و ممکن است از تعداد گردشگران بالقوه بکاهد.

نادیده گرفتن مستمر این مشکلات زیرساختی، پیامدهای کوتاه‌مدت و بلندمدت جبران‌ناپذیری به دنبال خواهد داشت. در کوتاه‌مدت، رضایت گردشگران کاهش یافته، هزینه‌های نگهداری و تعمیر وسایل نقلیه افزایش یافته و به دلیل تردد دشوار، تعداد بازدیدکنندگان روزانه در روزهای پیک کاهش می‌یابد.

در بلندمدت نیز، این وضعیت می‌تواند منجر به از دست رفتن فرصت‌های اقتصادی بزرگ‌تر، کاهش تمایل سرمایه‌گذاران برای توسعه خدمات و در نهایت، فرسایش کامل بخشی از سرمایه عمومی (آسفالت و زیرساخت‌های زهکشی) شود.

برای خروج از این وضعیت، اتخاذ یک برنامه جامع توسعه زیرساخت‌ها ضروری است.

جاده آبشار یاسوج، شاهدی بر همزیستی زیبایی‌های بکر طبیعت و پویایی اقتصادی مبتنی بر گردشگری است. با این وجود، زیرساخت‌های فیزیکی این محور، در حال تبدیل‌شدن به یک مانع بزرگ در مسیر دستیابی به پتانسیل کامل آن هستند. وضعیت نامطلوب آسفالت و کانال‌های آب، نه تنها تهدیدی برای ایمنی است، بلکه ضربه‌ای به چهره‌ای می‌زند که قرار است نماد میزبانی شهر یاسوج باشد.

ضرورت توجه فوری به ترمیم و بهسازی این زیرساخت‌ها یک الزام اقتصادی و اجتماعی است که می‌بایست متولیان امر با تخصیص منابع لازم و اجرای یک برنامه توسعه متوازن در آن، زیرساخت‌ها را همگام با رونق کسب‌وکارها پیشرفت دهند.

طی تماس‌های مکرر این پایگاه خبری با متولی امر پاسخگو نبوده؛ لذا حق پاسخگویی برای مسئول محفوظ است.

انتهای خبر/